گلاویز شدن یا سرشاخ شدن (به انگلیسی(Grappling) در مبارزه تن به تن یک تکنیک مبارزه نزدیک است که برای بدست آوردن مزیت فیزیکی مانند بهبود موقعیت نسبی یا ایجاد صدمه به حریف مورد استفاده قرار می‌گیرد. گراپلینگ شامل تکنیک‌های مورد استفاده در بسیاری از رشته‌ها، سبک‌ها و هنرهای رزمی است که به عنوان ورزش رزمی و دفاع از خود تمرین می‌کنند. موثرترین شیوه مبارزه در خاک و استفاده از بهترین فنون برای برتری و تسلیم کردن حریف درخاک می باشد.

     درجه استفاده از گراپلینگ در سیستم‌های مختلف مبارزه متفاوت است. بعضی از سیستم‌ها مانند کشتی آماتور، پهلوانی (کشتی هندی)، کشتی تسلیمی پهلوانی، جودو، سومو و جیو جیتسو برزیلی به‌طور انحصاری گراپلینگ هستند و اجازه ضربه زدن را نمی‌دهند. در بسیاری از ورزش‌های مبارزه‌ای مانند مسابقات هنرهای رزمی شوتو و هنرهای رزمی ترکیبی مبارزین از گراپلینگ و ضربه زدن در کنار هم استفاده می‌کنند.

1- فنون مجاز :اجرای فنون پرتابی ، اجرای فنون شیمه کردن مطابق با اصول قوانین مسابقات ، اجرای فنون قفل مفصل همراه با ایجاد درد جهت تسلیم حریف روی دست و پا و کتف و شانه آن

2- فنون وضربات غیر مجاز منجر به تذکر و اخطار:

شیمه کردن با پنجه های دست بصورت مستقیم ، اجرای فنون پرتابی خطرناک که منجر به سقوط مبارز با سر و گردن شود ، گاز و چنگ گرفتن ، کشیدن مو ، گوش و انگشتان دست و پا ، زدن هر گونه ضربه پا و دست ، فشار و لمس صورت و کاپ و هر حرکتی که به چشم آسیب بزند ، ضربات و حرکات غیر اخلاقی و ورزشی ، تاخیر در ورود به زمین در صورت اتلاف وقت ، پشت کردن به حریف ، سر صدای بیش از حد کوچ